πόσο επαναστατικό είναι τελικά να λες τη γνώμη σου;;;

Καλό μήνα κατ'αρχήν! Με το νέο μήνα έφτασε και η ώρα για το παραμυθάκι αγκαλιά με το ποδήλατο του, να διασχίσει με αερόστατο τη μεγάλη πόλη... Αφορμή για τις σκέψεις που θα ακολουθήσουν στάθηκε η διάλεξη με θέμα :"Η ενημέρωση στη μπλογκόσφαιρα: Επανάσταση ή συνέχεια με άλλα μέσα" που πραγματοποιήθηκε χτες στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κύριοι ομιλητές ήταν οι bloggers " Αρκούδος","Ψιλικατζού" και Μανώλης Ανδριωτάκης και το κοινό, καθηγητάδες, bloggers και κυρίως παιδιά, φοιτητές με ανησυχίες.

                
Είναι λοιπόν το μέλλον της δημοσιογραφίας (που ενίοτε λατρεύουμε να μισούμε) τα blog?Μήπως τα τελευταία είναι πέραν του δέοντος επιλεκτικά ως προς την είδηση που θα προβάλουν(και τι  δεν είναι λέω εγώ); Μήπως απόψεις χωρίς τεκμήρια είναι επικίνδυνες; Μπορούμε άραγε να κατέβουμε στους δρόμους με τα πληκτρολόγια ανά χείρας; Οι διαφημίσεις στα blog είναι κάτι θεμιτό και υπό ποιές προϋποθέσεις; Είναι τα blog βήμα ελευθερης έκφρασης μόνο για τα ευνοημένα στρώματα της κοινωνίας τελικά; Πώς ένα blog μπορεί τη μνήμη ζωντανή να διατηρήσει; (θυμηθείτε το blog της Αμαλίας http://fakellaki.blogspot.com/ ) Και εν τέλει, είναι άραγε οι bloggers λιγότερο κυνικοί από μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που έχει πάθει ανοσία στην ασχήμια; Αυτοί και άλλοι προβληματισμοί  δημιουργήθηκαν στη χθεσινή ημερίδα..

Το να διατηρεί κάποιος ένα blog δεν είναι από μόνο του καλό ή κακό. Ένας ιστότοπος εύκολα γίνεται μέσο ελεύθερης έκφρασης, δημιουργικής διάδρασης ή στη χειρότερη περίπτωση μέσο προπαγάνδας. Σε κάθε περίπτωση το blogging και κατ'επέκταση το διαδίκτυο είναι επαναστατικό όμως, γιατί δίνει την ευκαιρία σε έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων να αποκαλυφθεί και να πει τη δική του ιστορία, να ψάξει και να φτιάξει το δικό του "παραμύθι",ακόμα και αν τα εκκωφαντικά sites, που είναι πάντα σε πλήρη συμφωνία με τα κίτρινα μέσα, δεν εκλείψουν. Σε κάθε περίπτωση εγώ διατηρώ το δικαίωμα  να μιλώ χωρίς να βροντοφωνάζω, να διεκδικήσω το δίκιο μου από μια μεγάλη πολυεθνική (όπως ένας πολύ αξιόλογος καλός μου φίλος) και όλη η μπλογκόσφαιρα να μάθει για τον πόλεμο που δίνω με κάθε μορφή ανόητης εξουσίας, να εκφραστώ και ας μην είναι ουσιαστικά για καποιους αυτά που λέω, να ψιθυρίζω και ας μη μ'ακούει κανείς γιατί αυτό για μένα είναι δημοκρατία, ούτε ένας ψίθυρος να μην πάει χαμένος και ας μην τον ακούσει ποτέ κανείς...